BLOG: MusicalMeesters

Maandag, een week die weer begint. Achter ons ligt een weekend met te veel inspiratie om in één nacht kwijt te raken. MusicalMeesters, het eerste project dat Culturele Staten heeft uitgevoerd, was opeens geweest, voorbij, volbracht.
Een jaar geleden nodigde Maya, één van mijn leerlingen van mijn musicalcursus, mij uit voor haar afscheidsmusical. Enigszins vereerd, maar ook trots dat zij besefte dat wat ze bij mij had geleerd ‘in de praktijk’ kon brengen tijdens haar afscheidsmusical, nam ik de uitnodiging aan, en niet lang daarna zat ik tussen ouders en opa’s en oma’s in de gymzaal van haar school. De gymzaal was even geen gymzaal meer, maar een theater, met licht en geluid, met een podium en met acteurs. De meester had de juiste kinderen op de juiste rollen gezet, de liedjes werden goed gezongen, aan het decor was uren werk besteed, maar gaandeweg de voorstelling bekroop me het gevoel dat er een aantal kinderen was, dat meer kon. Misschien ook wel meer wílde, maar de inzet van de ‘gemiddelde’ achtstegroeper bepaalde de snelheid van de repetities en dús de kwaliteit van de voorstelling.
Een uur later, op het terras, napratend met Maya en haar ouders kwam het gevoel tot een concreet plan: Wat als ik al die individuele talenten van verschillende scholen bij elkaar zou zetten om -onder leiding van professionals- een nieuwe voorstelling te laten maken? In drie dagen. In een écht theater. Zou dat werken? Zou dat iets opleveren? Zou dat verbinden?
Het concrete plan werd op papier gezet en na de meivakantie bezocht ik elf scholen in Zaanstad. Ik zag genoeg enthousiasme, ik zag heel veel inzet van heel veel leerlingen. Ik zag onzekerheid, ik zag ongetrainde, maar overtuigende spelers. Ik zag musicals die al bijna af waren, ik zag musicals die nog wat repetities nodig hadden. Maar ik zocht het talent. En ik vond het! Tijdens elke repetitie waren er een paar leerlingen die mij -ook zonder kostuum of decor- een verhaal wisten te vertellen, die leerlingen speelden een voorstelling voor mij. Die leerlingen heb ik gevraagd om mee te doen aan MusicalMeesters. 
Donderdagmiddag 16:00 uur: ruim veertig kinderen komen aan bij de artiestenfoyer van het Zaantheater. Voor iedereen veel nieuwe gezichten, soms ook bekende gezichten en dús een enthousiast weerzien, maar iedereen toch wel met een beetje spanning in het lijf. Nadat we Juvat, Rick, Bram en Louis aan de kinderen hadden voorgesteld en een energieke warming-up in een enorme kring hadden afgerond, konden de masterclasses beginnen. Zingen, dansen, acteren; het bleek toch spannend voor de meesten om zich over te geven aan de professionals. Maar voor mij gebeurde er vanaf dat moment precies wat ik voor ogen had: deze kinderen wilden léren en zogen gretig op wat de masters aandroegen. Ik hoorde André’s stem eerst voorzichtig, en daarna losgaan op het instrumentale deel van Ease on down the road, ik zag Thomas worstelen met de slide en de koprol die Juvat bedacht had en het daarna onder de knie hebben en ik ervaarde hoe Myrre het verstikkende idee van een boomloze toekomst nog meer tot uiting bracht in haar hele lijf. Shariva ontdekte dat ‘modern’ juist veel emotie in zich had, Aylin, Estelle, Nathalie en Daisy hadden het hele weekend een glimlach bij alles wat ze deden, Emiel wilde eerst Archeoloog worden en maar twijfelt nu, Jelmer ontroerde, Robbin en Merel gooiden heel veel persoonlijkheid in hun scènes, Fleur zong in de auto elke avond terug naar huis. Iedereen werkte drie dagen keihard, leerde, verlegde grenzen, ontmoette nieuwe vrienden en zorgde voor genoeg gezamenlijk materiaal om op zondag 7 juli een voorstelling te presenteren. Een heel eerlijke voorstelling over henzelf, over hun toekomst, over angst en dromen, over vallen en opstaan.

Ik heb meer energie en inspiratie gekregen dan ik gehoopt had: met het ontzettend fijne team van professionals, met Kirsten die de juiste partner is, met Hanneke die voor elke school een eigen flyer heeft gemaakt, met Mieke en haar collega’s die ervoor zorgden dat iedereen zich thuisvoelde in het Zaantheater, met Boris die mooie plaatjes heeft gemaakt, met Maya als inspiratiebron, maar bovenal met de 47 Zaanse talenten, stond er een project dat mij mijn hele toekomst zal bijblijven.