Geachte mevrouw Dijk,
Kunt u mij op mijn mobiele nummer terugbellen? Het betreft een uitnodiging/verzoek van de commissaris van de Koning, de heer J.W. Remkes.
Als dit soort berichten ooit in mijn inbox verschijnen is er maar 1 reactie: collega-vriendin Heleen bellen, meteen! Om vervolgens samen te bedenken waar dit allemaal over zou kunnen gaan. Nieuw project, lezing op het provinciehuis, toezegging van heel veel geld voor de stichting, misschien toch dat lintje? Nee lieve mensen, het bleek nog veel leuker! Ik… monarch tot in mijn tenen, oranjefan vanaf het eerste uur, spaarder van De Ruyter-hagelslagblikjes met koninklijke opdruk… ik ben uitgenodigd om met 49 andere genodigden aanwezig te zijn bij het bezoek van het koninklijk paar aan de provincie Noord-Holland.
Daar waar ik meteen serieus nadenk over de inhoudelijke beleidslijnen die ik aan het paar wil voorleggen, de problematiek van talentontwikkeling en Kunstbende zonder investeerders en het linken aan samenwerken met bedrijfsleven, roept Heleen iets in mijn oor over nieuwe jurkjes. Tsja, daar zal actie op ondernomen moeten worden, want een echte koninklijke outfit heb ik niet, en om nu in mijn Kunstbendeshirt naar de gelegenheid te gaan is wellicht wat overdreven.
Vrijdagochtend 14 juni 08.45 uur: Haar in de krul, keurig kleurig jurkje, ingelopen schoenen en een prachtig historisch schip. Het plaatje is compleet, ik mag aan boord en mezelf voorzien van een badge en polsbandje. Het grote netwerken kan beginnen. Ik ontmoet interessante samenwerkingspartners zoals Nuit Blanche uit Amsterdam en De wereld van Jansje in Haarlem. Er zijn wetenschappers die onderzoek doen naar de maan, voorzitters van verenigingen over autisme of erfgoed, sporters en directeuren van hele grote bedrijven. Het jurkje helpt, de sfeer is ontspannen en iedereen is vrolijk zenuwachtig over de naderende ontmoeting met het koningspaar; ik kan u zeggen prima omstandigheden voor luchtige netwerkgesprekken.
10.15 uur: aankomst in Stavoren. We ontmoeten de Friese delegatie en uiteindelijk stappen ook de twee prachtige majesteiten aan boord. Nu komt het er op aan. In de cultuurgroep, gesitueerd rondom een statafel, wacht ik samen met mijn 8 andere gesprekspartners op wat er komen gaat. Al mijn ingestudeerde teksten liggen op de tong, de zenuwen in mijn buik gebruik ik om mezelf scherp te houden. Dan verschijnt hij, statig en ontspannen. Met een ferme handdruk stel ik me voor, helaas zijn de ogen van de Koning al bij mijn buurman. Het gesprek beweegt van samenwerking tussen Friesland en Noord-Holland naar de crisis in de Cultuursector. Allemaal doen we ons best om een duidelijk standpunt te laten klinken. Ik benadruk het hebben van moed voor nieuwe initiatieven en samenwerking met het bedrijfsleven. Dan is de tijd alweer om en met een kort afscheid verdwijnt onze Koning Willem Alexander naar de volgende tafel. Ik zie Koningin Maxima vanuit mijn ooghoek een zelfde beweging maken aan de andere kant van de ruimte. Mijn gesprekspartners en ik kijken elkaar aan; opluchting, blijdschap, teleurstelling en euforie. Want natuurlijk was het gesprek te kort, maar we hebben er allemaal onze beste draai aan weten te geven.
In een lyrische stemming geniet ik samen met de anderen van een prachtig schouwspel op het IJsselmeer van de luchtmobiele brigade. Daarna laten we ons de lunch heerlijk smaken. Bij aankomst aan de kade in Enkhuizen staat er een grote menigte en zingen schoolkinderen de longen uit hun lijf. Het koninklijk paar stapt af en vervolgt haar strakke programma van handen schudden en het aanschouwen van aandoenlijke optredens. En ik… ik zwaai vanaf het bovendek naar het paar, ik zwaai naar de mensen op de kade, ik zwaai naar de mensen op de andere boten en ik voel me een hele blije en intens gelukkige prinses in een prachtige jurk!
